Rozterki włosowe.

Jak wiecie, obecnie przeprowadzam eksperyment z siemieniem lnianym. Z tego powodu moje proszące o podcięcie końcówki niestety muszą w tym opłakanym stanie poczekać do grudnia. Aby jak najdokładniej zmierzyć wpływ działania nasionek na włosy, pozostawiam je w tym stanie. Dzięki temu, mam nadzieję, na zdjęciach widać będzie przyrost długości. Toteż nieco straszę moimi kłakami. Ale czego nie robi się dla dobra ludzkości:) Połowa eksperymentu juz za mną!!! Jeszcze nigdy w życiu nie miałam tak długich włosów. A w dzieciństwie zawsze o tym marzyłam. 

Jednak nie o tym miał być ten post. Do napisania go pchnęły mnie rozmyślania na temat moich włosów. Na blogu Alinki przeczytałam post o powracaniu do naturalnych loków i fal. Pomyślałam, że to dla mnie. Jeszcze w liceum miałam delikatne fale. Później gdzieś je zgubiłam na drodze farbowania, ścinania i maskarowania włosów. Moje włosy zawsze były cienkie, choć wcale ich tak mało nie jest na mojej głowie. Cienkie włosy mają plusy i minusy. Plusy to mięciutkie i sypkie kłaczki, uwielbiam je dotykać, są jak jedwab:) Minusy niestety skutecznie zabijają we mnie zachwyt nad miękkością włosów. Oklapnięte, bez objętości, szybko przetłuszczające się:/ I jak tu być zadowolonym z takich włosów. Pomyślałam, że może warto wrócić do moich ślicznych fal i podjęłam próby.

Kupiłam suszarkę z dyfuzorem, rozczesywałam mokre włosy z nałożoną na nie odżywką, ugniatałam je i efekt był nawet niezły. Jednak takie traktowanie czupryny potęgowało wypadanie włosów. Wydaje mi się, że proste włosy mniej podatne są na wypadanie, zwłaszcza to mechaniczne. Rozczesywanie mokrych włosów i do tego wcześniej poskręcanych, kończyło sie wanną pełną kłaków:( Przygnębiający widok. Zwłaszcza, że muszę myć włosy codziennie.

Dlatego chyba pozostanę przy prostych włosach. Wolę, żeby było ich więcej. Tym bardziej, że gdy są proste, to tak ładnie błyszczą.

Jak myślicie, warto na siłę walczyć? Czy lepiej pogodzić się ze zmianami?

A tutaj pierwsze próby z powrotem do fal: